Droombestemming
Altijd al heeft IJsland een enorme aantrekkingskracht op me gehad. Met actieve vulkanen die regelmatig uitbarsten, spetterende watervallen, zwarte zandstranden, spuitende geisers, magische grotten, gigantische gletsjers en natuurlijk het wonderlijke noorderlicht sprak het land behoorlijk tot mijn verbeelding. Zo’n beetje álle natuurverschijnselen kan je hier vinden en het is maar drie uurtjes vliegen vanaf Nederland. Tel daarbij op dat hier weinig mensen wonen. Lekker rustig! En de mensen díe er wonen stammen af van stoere Vikingen die nog steeds geloven in de oude sagen en legenden over elfjes en trollen. Fantastisch toch? Bovendien domineren de IJslandse vrouwen de wereldtop in de crossfit (wat ik als sportfanaat intrigerend vind) én behoort het land al jaren tot de meest ontwikkelde landen van de wereld. Als jij net als ik van hoogontwikkelde cultuur, ruige natuur en rust en ruimte houdt zit je in dit land helemaal op je plek en raad ik je aan om vooral verder te lezen. In mijn vorige twee blogs kon je alles lezen over mijn eerste avonturen, bijzondere bezienswaardigheden en merkwaardige natuurverschijnselen in IJsland. In deze derde blog lees je over mijn laatste belevenissen in dit bijzondere land en deel ik mijn conclusie met je.
Twee watervallen en een canyon
Nadat we heerlijk hadden geslapen bij een hotelletje aan het meer van Myvatn, zijn we op de zesde dag naar twee gigantische watervallen gereden. En met gigantisch bedoel ik écht GI-GAN-TISCH. Google maar eens op de indrukwekkende Godafoss waterval (die zo mooi is dat ze is vernoemd naar de Goden) en Dettifoss: de krachtigste waterval van Europa die wel wat wegheeft van de Niagara Falls. De reis ernaartoe was al fantastisch vanwege de afwisseling in het landschap (van gele grasvlakten en witte besneeuwde bergtoppen, tot pikzwarte rotsen en helderblauwe meren) en de watervallen zelf kwamen extra goed tot hun recht omdat we zó vroeg waren vertrokken dat we die bijna helemaal voor onszelf hadden. Het is in IJsland namelijk twee uur vroeger dan in Nederland en omdat wij zo’n sterk bioritme hebben waren we elke dag al om vijf uur klaarwakker. Vonden we totaal geen probleem, konden we lekker ochtend gymnastieken. Mocht jij nou net als ons ook een hekel hebben aan toeristen (ook al ben je er zelf toevallig ook eentje zodra je op reis bent) zorg dan dat je heel vroeg of juist heel laat bij die toeristische trekpleisters aankomt om de irritante mensenmassa uit touringcars te vermijden. Heb je de bezienswaardigheid lekker voor jezelf. Nadat wij in allerlei ingewikkelde yogaposes bij de watervallen hadden geposeerd hielden we een korte lunchpauze bij het vissersplaatsje Húsavik aan de Groenlandzee. Daar besloten wij heel eigenwijs om niet net zoals de rest van de hordes toeristen op walvissentocht te gaan. Het klinkt misschien verwend, maar wij hebben al zoveel gereisd dat we allebei allang een keertje walvissen hebben gespot. Been there, done that.
Mensenvrees
Liever gingen wij de hele dag hiken langs, op en over een gigantische canyon in noord IJsland: de Jökulsárgljufur. Het moest niet gekker worden maar tijdens die wandeltocht hadden we zowaar de hele dag een zonnetje erbij. Zo leek het pofferdikkie net vakantie en daar kwamen we helemaal niet voor, we hadden net plezier gekregen in het doorstaan van alle ontberingen. Wederom geen mens gezien die dag en als we er dan eentje gespot hadden raakten we meteen geïrriteerd. Want hallo: dit was ONS stukje natuur. Ga weg! Een beetje huiverig bedacht ik me op die zesde reisdag dat ik alweer bijna terug moest naar het drukke Nederland, waar iedereen altijd haast heeft en standaard antwoord geeft met ‘druk’op de vraag hoe het met diegene gaat. Alsof je niet meetelt wanneer je leven niet superdruk is. Alsof niet ieder mens in onze westelijke samenleving standaard druk en overprikkeld is. Ik vreesde dat we helemaal opnieuw zouden moeten socialiseren als we terug zouden komen in Nederland. We leken inmiddels net van die onaangepaste bosjesvrouwen. Of takkenwijven, dat kan natuurlijk ook... Het woeste buitenleven beviel ons wel. Daarom besloten we maar extra hard te genieten van de rust die de canyon uitstraalde. Ik voelde me intens gelukkig en probeerde de complete ervaring van die dag in iedere cel van mijn lichaam op te slaan. De geur van wilde bloemen, de roestbruine kleur van de canyon, het geluid van krijsende vogels en het algehele gevoel van rust.
Roadtripping
’s Avonds was het met die rust gauw gedaan, want we sliepen in het stadje Akureyi dat voor IJslandse begrippen best gezellig was. Daar hebben we de volgende ochtend voor het thuisfront meteen maar wat cadeautjes ingeslagen. Zoveel winkels kwamen we niet tegen tijdens onze reis en het leek ons beter om hier inkopen te doen dan in het drukke Reykjavik. Ik moest me enorm beheersen om niet weer een wereldbol te kopen toen ik een roze exemplaar zag staan (mijn lievelingskleur) en heb me beperkt tot een puzzel voor een groepje vrienden. Niet dat ik vrienden heb die onwijs van puzzelen houden, maar dat was dus juist de grap. Na de inkopen hebben we de hele dag in de auto gezeten terwijl het niet ophield met regenen. Ze hadden IJsland beter Waterland kunnen noemen als je het mij vraagt: overal waar we kwamen spoot water uit de grond, stortte het met een rotgang van de rotsen, beukte het op het strand in of kwam het met bakken tegelijk uit de hemel vallen. Niet alleen waren we de regen op de één na laatste reisdag zat, ook waren we tegen die tijd een beetje verwend geworden. Toen we op de zevende dag weer twee watervallen op ons van tevoren met zorg samengestelde lijstje met bezienswaardigheden zagen staan, begonnen we allebei nog net niet verveeld te zuchten. We hadden al zoveel watervallen gezien... Gelukkig namen we toch de moeite om Hraunfoss en Barnafoss te bekijken, want deze bestonden eigenlijk uit tientallen watervallen en waren weer heel anders dan de rest.
Zwembad in de tuin
Tijdens onze regenachtige roadtrip reden we door de Skagafjördur vallei die bekend staat om alle IJslandse paardjes die daar grazen. Nu zijn wij allebei geen paardenmeisjes en door het slechte weer hadden we al helemaal geen motivatie om uit de auto te stappen. We zijn dan ook in één stuk doorgereden naar Borgarnes. Koptelefoon op met frenchcore setjes, af en toe een pitstopje om een peukie te roken en verders niks! Tegen de tijd dat we in Borgarnes aankwamen was het vrijdagavond. Een ideaal tijdstip voor bier en sigaretten. Dat kost in IJsland een rib uit je lijf maar dan heb je wel wat. Compleet gelukkig met onze inkopen kwamen we aan in het leukste pension van de hele reis: pal aan de oceaan met zicht op zeehondjes én een prachtige zonsondergang. Bovendien was het acht graden (een extreem hoge temperatuur voor IJslandse begrippen) en scheen de zon uitzonderlijk fel, dus ik bedacht me geen moment en heb meteen mijn bikini aangedaan. Kou is een emotie. Hallo, ik heb niet voor niets de Wim Hof challenge gedaan en ooit vijf minuten in een ijsbad gelegen! Hier hoefden we tenminste niet te vechten om een plekje bij het zwembad zoals bij een all-inclusive resort in Turkije. Ik voelde me de koning te rijk terwijl ik genoot van het privé strand, de jaccuzzi, het Viking bier en het veel te dure pakje peuken.
Gouden cirkel
En toen was opeens de laatste dag al aangebroken. Op het programma stonden de meest toeristische dingen van de hele reis. De gouden cirkel bestaat uit drie bezienswaardigheden: het Nationale Park Thingvellir, de wereldberoemde geiser ‘Geysir’ die aan alle andere geisers hun naam heeft geschonken en de gigantische waterval Gullfoss. Braaf liepen we de bezienswaardigheden af, maar doordat we werden omgeven door hordes toeristen voelde het lang niet meer zo puur als de andere natuurverschijnselen die we eerder tijdens onze reis hebben mogen aanschouwen. Als je helemaal alleen onder een gigantische waterval doorloopt dan voel je echt die overdonderende natuurkracht op je neer storten. Op het moment dat je er met honderden andere mensen loopt verdwijnt die magie. Mocht jij nou naar IJsland gaan, dan raad ik je aan om dit hele toeristische stuk lekker over te slaan en meteen naar het zuiden te rijden. Ook als je weinig tijd hebt vind je daar de meeste voldoening. Het enige leuke aan de toeristische hoogepuntjes vonden wij de spuitende geiser ‘Stokkur’, die om de vijf minuten met veel geweld een flinke straal water meer dan dertig meter uit de grond omhoog blaast. Het was net een beetje als in een spannende film. Je hoort al aan het muziekje dat er bijna iets spannends gaat gebeuren, maar toch schrik je je helemaal het leplazarus als het dan gebeurt. Wij hebben alles bij elkaar gegild en ons bijna bezeken van het lachen. Letterlijk.
Sombere bedoening in Reykjavik
Onze laatste avond in IJsland brachten we door in de hoofdstad. Ik had altijd het idee dat die vol zou zitten met gezellige kroegjes, hippe bandjes en leuke knappe mensen. Niets is minder waar. De hele uitstraling van de stad had wel iets weg van een concentratiekamp. Alles was grijs, grauw en kleurloos. Een beetje zoals in het Oostblok. De mensen op straat hadden ook niet bepaald hippe kleding aan. Nu ben ik de laatste die daar iets van zou mogen zeggen aangezien ik zelf ook niet bepaald een fashionista ben, maar hier liepen ze erbij alsof we nog in de jaren tachtig zaten. Er was maar één pleintje in Reykjavik met restaurants en cafés en geen ervan zag er aanlokkelijk uit. Uiteindelijk hebben we maar een patatje gehaald bij een plaatselijke kebabzaak en lagen we al voor elf uur in ons hotelbed. We hadden gekozen voor een homestay en eindigden diep triest in het oude slaapkamertje van een jongetje van elf jaar, inclusief dinosaurus stickers aan de muur. Treuriger konden we een prachtige reis niet afsluiten en somber bedachten we dat dit wellicht een goede voorbereiding was op onze terugkeer in de Nederlandse samenleving. Toen ik de dag erna plaatsnam in het vliegtuig en per abuis naast Ray van 2Unlimited kwam te zitten (je weet wel, dat hardcore/rap groepje uit de jaren negentig) had ik wel spijt dat ik niet wist dat zij moesten optreden die nacht. Hadden we het toch nog leuk kunnen afsluiten. In het vliegtuig naar huis dacht ik na over wat deze ervaring me had gebracht.
Afscheid nemen bestaat niet
We zijn hier maar negen dagen geweest maar het voelde alsof we maaaanden zijn weggeweest. Van dansen achter watervallen en skinnydippen in magische grotten, tot knuffelen met zwarte vulkanen en keihard schreeuwen van steile kliffen. Van bijna in onze broek piesen van het lachen bij spuitende geysers, tot janken van geluk omdat we vanuit ons kleine bootje aan reusachtige oeroude blauwe ijsschotsen konden likken. Van gletsjers beklimmen met onze pikhouwelen tot urenlange wandeltochten over verlaten canyons. Van chillen met onze billen in de Blue Lagoon tot onze kont eraf trainen tijdens een early morning workout (want elke dag al om vijf uur klaarwakker). Van urenlang kletsen en samen liedjes zingen in de auto tot fijne momenten waarbij er gewoon even niets gezegd hoefde te worden. Van complete isolatie in de wilde natuur tot de keiharde confrontatie met een "drukke stad" (die voor Nederlandse begrippen super rustig was maar waar wij totaal niet konden aarden). Van gepakt worden door de politie voor te hard scheuren over de ringweg tot aan stiekem met onze huurauto over gare grindpaden toeren. Van regen, wind, hagel, sneeuw en ijs tot een warm zonnetje. Van borrelende modderpoelen in een rode woestijn tot verlaten prairievlaktes waar niks te zien is. Van hoge besneeuwde bergtoppen waar zelfs geen vogels meer vliegen tot diepe dalen waar alleen maar wat IJslandse paardjes met hun kont in de wind staan te grazen. Van in bikini relaxen in een hot tub met uitzicht over de oceaan tot chillen op een zwart strand terwijl het maar acht graden is. Van lopen door een landschap waar de thermale stoom je om de oren vliegt tot proberen de stank eraf te wassen onder de douche, wat niet lukt omdat het natuurlijke kraanwater ook naar rotte eieren ruikt. Wow. IJsland wat ben je bijzonder. Woorden schieten tekort om te omschrijven hoe magisch het er was (en dat voor een meisje dat normaal gesproken niet bepaald bekend staat om haar korte teksten). Dit eiland is zo ontzettend rauw, puur en bizar... Go check it out for yourself. If you dare... Want IJsland is niet voor mietjes!
