In deze blog deel ik onze dagverslagen die we schreven tijdens de Ha Giang loop in Noord Vietnam. Wil je het hele verhaal lezen? Begin dan bij deel 1.
Dag 4: van Meo Vac naar Du Gia
Over deze dag hadden we het van tevoren wel even gehad... Zo gingen we voor het eerst van de grote weg af en waren we natuurlijk bang hier aardverschuivingen over- en forse gaten in de weg tegen te gaan komen. Gelukkig viel het uiteindelijk allemaal reuze mee en wisselden goede stukken de (ook weer niet heel bijzondere) slechte stukken elkaar af. Wél zagen we dat de dorpjes, de mensen, de hygiëne en de gebruiken gedurende deze route wel steeds viezer of 'minder' werden. Zo was hier opeens veel afval en zomaar blootliggend vlees langs de weg te vinden. Iets wat ons bij uitblijven hiervan tot dusver eigenlijk positief had verrast! Ook kwamen we deze dag (meer) kinderen zonder broek en of überhaupt kleding en door de kou volledig paars uitgeslagen op de weg tegen. Luiers zijn uiteraard te duur en zodoende kwamen we ze al zwaaiend tijdens het doen van hun behoefte op straat tegen. Je snapt dat we de fotocamera deze momenten maar in de tas hebben gelaten.
We reden vandaag weer door prachtige rauwe landschappen en doorboorden nog een paar keer wat wolken na flinke klimmen. De iets vlottere (we kwamen soms amper boven) afdelingen waren vervolgens echt (water)koud! Eenmaal stopten we bij een imker die op dat moment, één van de tal van groepjes honing kasten die we tegenkwamen, aan het legen was. Samen met de lokale basisschool juf en anderen die kwamen helpen slingerden ze honing uit de raden. De mensen, en wij ook, vonden het super leuk om een babbeltje te maken en we keken dan ook geboeid bij het hele proces toe. De imker zag dan ook z'n kans schoon om één van ons even op zijn plek aan het werk te zetten met het ophalen van de raden uit de kassen. De lieve mensen hadden ons waarschijnlijk zomaar veel te veel van de verse honingraat laten snoepen. Helaas is het geen doen voor ons om een vers flesje mee te nemen (aangezien we nog een hele reis voor ons hebben) dus gaven we ze wat geld voor de vriendelijkheid en het proeven van de honing. Toen we onze route vervolgden zagen we ook hoe verse tofu gemaakt wordt en in grote blokken langs de weg verkocht wordt. Als vegan ontzettend leuk om te zien natuurlijk hoe dit allemaal zo lokaal gebeurt! Na een wederom prachtige dag rijden kwamen we voor het eerst al halverwege de middag in Du Gia aan!
Lokale basisschooljuf helpt met honing schrapen bij lokale imker
Du Gia was een echt cowboy dorpje. De stuivende zandweg had een dikke laag stof aangebracht op alles in het dorp en overal waren grote zeilen opgehangen om zowel tegen het weer als het zand enige bescherming te kunnen bieden. Voor het eerst leek het hier echt vies op straat en overal langs de weg werden er delen van varkens te koop aangeboden. Op aanbevelen van een ander Nederlands stel dat we eerder tijdens de loop waren tegen gekomen, hadden we gelukkig de laatste bungalows van het beste verblijf (Backpacker Garden) van het dorpje vooruit kunnen boeken (dit keer dus wel online), wat er dan ook prima uit zag!
Tip: Als je naar Du Gia wilt gaan zou ik zeker dit verblijf (vooraf) boeken. De rest van het dorp zag er namelijk niet heel fijn uit.
Na het inchecken hadden we het gelukkig al snel weer wat warmer. In deze vallei was het een stuk warmer overdag dan we afgelopen dagen hadden gehad, we zaten inmiddels ook al weer een stuk lager gelegen. We reden daarom nog vlot even naar de lokale waterval. Het dorpje ligt erg afgelegen en op het verst van een grote weg af waar we tot dusver zijn geweest. Het lijkt er zodoende niet erg rijk en ontwikkeld. Echter de hutjes en mensen waar we langs kwamen op weg naar de waterval was nog een stapje erger; zo arm hebben we het nog nooit gezien! Mensen, en vooral kinderen, waren hier zo ontzettend vies en zagen er werkelijk slecht uit en sommigen hadden korsten op hun hoofd op plekken waar haar hoort te zitten. Verder hadden een aantal kinderen een wel erg dik buikje.. dit lijken toch wel hongerbuikjes te zijn.. De waterval was overigens een leuk uitstapje voordat de zon onderging.
Eenmaal terug in het stadje speelden we nog Mens Erger Je Niet en een onmogelijk potje Jenga bij de naastgelegen kroeg. De uitbater moest er echter opeens vandoor waardoor wij op de zaak moesten passen. De nieuwe klanten daadwerkelijk bedienen ging ons echter iets te ver maar had zomaar gekund! Hierna hebben we met het hele hostel een 'family meal' avond. Een lange tafel tussen de bungalows was volgezet met bordjes eten waar iedereen gezellig samen van at. Leuk! Hadden we eigenlijk nog niet meegemaakt omdat we nooit in hostels verblijven. Het was trouwens ook prima voor planteneters zoals wij, want er werd erg veel vegan eten geserveerd. 's Avonds zaten we nog per ongeluk erg lang te kletsen voordat we, met onze kleding nog aan, in een toch net iets te koude bungalow in slaap vielen.
Dag 4: van Du Giang naar Ha Giang
's Ochtends aten we vegan (!) pannenkoeken. Niet de lekkerste maar natuurlijk wel fijn dat we een keer oké konden ontbijten (ja, dit is echt lekkerder dan noodle soep)! We waren echter vroeger wakker dan dat het personeel gereed was en zodoende liepen we eerst nog even heen en weer over de stoffige zandweg door het dorp die nu volledig getransformeerd was in een bruisende ochtendmarkt. We kwamen het hostel amper uit! Waar er gisteren nog overal vlees aan de weg had gelegen was dit nu nergens meer te bekennen en was dit een van de meest kleurrijke markten die we tot nu toe hebben gezien! De hele regio leek te zijn toegestroomd naar deze markt! Er werd wederom weer van alles verkocht. Grote jerrycans met Happy Water (rijstrum) werd overgeschonken, levende kippen werden op alle manieren vervoerd, er was klederdracht maar ook winterkleding. Er werd ter plekke suikerriet geperst en schoeisel van stugge bladeren gevlochten. Ook konden we herinneringen ophalen bij de telefoon kraampjes waar ze een volledige geschiedenis aan mobiele telefonie verkochten. Veel van onze middelbare school modellen konden we hier terugvinden! Verder waren er een aantal kraampjes met kwakzalverij. Hier lagen onder meer schedels, botten en haar voor Joost-mag-het-weten wat voor doeleinden. Wel echt een beetje luguber maar des te interessanter om zomaar hier te zien!
Ochtendmarkt in Du Gia
Na het ontbijt baanden we al toeterend een weg door de mensenmassa de andere kant de markt over. We konden gelukkig achter een local, met een kooi met geiten achterop, blijven plakken die de weg mooi voor ons vrijmaakt, anders was het echt niet te doen. Aan het einde van de markt troffen we nog de veehandel sectie aan. Hier stonden vele koeien, zelfs waterbuffels en alle mannen verzameld. Er was op deze markt zoveel te zien dat we er eigenlijk niet weg wilden en de hele ochtend nog hadden kunnen rondlopen en kijken. Er stond ons echter nog een fikse laatste rit te wachten voordat we vandaag de loop rond konden maken, dus we stapten snel op de motor!
Levende varkens vervoerd achterop een scooter op de markt in Du Gia
Vandaag reden we eerst een klein stukje terug langs de weg waar we gisteren hadden gereden om vervolgens onze route terug naar Ha Giang te kunnen vervolgen. We hadden afgelopen dagen meerdere malen ons hoofd gebroken of we deze route links of rechtsom terug zouden rijden. De ene route zou redelijk begaanbaar zijn en voornamelijk bestaan uit stukken die we de andere kant op al hadden gereden. Bij de ene route zouden we slechte wegen tegenkomen maar zouden we eigenlijk geen enkel stuk dubbel rijden. Nadat bleek dat deze route momenteel helaas écht onbegaanbaar is (wegen zakken hier zo nu en dan de ravijn in of er komt een halve berg naar beneden over de weg heen) zagen we vandaag dus grotendeels alles vanuit een tegengesteld perspectief dan eerder tijdens de loop. Zeker niet vervelend echter om een zo'n prachtige omgeving nogmaals te zien!
Op het stuk wat we nog niet eerder hadden gereden, over de 'beter begaanbare weg' kwamen we echter iets tegen wat we nog niet eerder hadden meegemaakt. Hier kon zelfs een grote terreinauto dan ook niet niet meer overheen rijden, zo slecht was de weg. Dit was echt niet leuk meer op de matige scooter die we hadden gehuurd, met twee man erop. Overal lagen dikke keien en kuilen waren soms wel bijna een meter diep. Dit was ook wel écht zwaar en vermoeiend om te rijden. Hoe erg moest de 'slecht begaanbare weg' er dan wel niet aan toe zijn...?!
Slechte weg van Du Gia naar Ha Giang
Al met al overleefden we het. Wat bijzonder was is het verschil in landschap, mensen en huizen op het moment dat we weer een goede weg en zodoende bereikbaar gebied bereikten. Hier zag alles er een stuk welvarender uit dan we in dagen hadden gezien en was het ook opeens een stuk warmer! Hier liepen er opeens geen mensen in klederdracht meer langs de weg maar kwamen we goed geklede schone 'gewone' Vietnamese kinderen tegen op de fiets naar school. De dreutels waren ingeruild voor vlotte kinderen die je massaal bij het langsrijden een high five wilden geven.
Tegen de middag kwamen we aan in het dorpje waar we de eerste dag lekker en écht goed hadden geluncht. Grappig echter hoe onherkenbaar een plek er vanuit de andere kant eruit kan zien. Als een van ons de tent niet was opgevallen waren we zo door het dorpje gereden zonder een moment van herkenning te hebben gehad. We besloten om uiteraard weer bij dezelfde tent te gaan lunchen en de eigenaar was maar wat enthousiast ons weer te zien, heel leuk! We aten wederom goed en reden vervolgens het overgrote deel van dag 1 terug in tegengestelde richting.
Althans, dat dachten we even te gaan doen. De al geplakte voorband van een van onze scooters had de idiote weg van iets eerder uiteraard niet overleefd. Deze was dan ook al echt meer dan af dus begon een moeizame zoektocht in het dorpje naar een garage. De garage waar iedereen ons heen stuurde kon ons niet helpen (als je al geen scooter band kan plakken wat kan je dan wel?!) maar gelukkig kwamen we na een flinke zoektocht wel bij een mooie lokale garage hut uit. Deze duwde een mooie prop in het gat die we de hele verdere terugweg nog gevoeld hebben... De scooter was nu echt weinig meer waard maar genoeg om ons veilig terug te brengen gelukkig!
Na een wederom mooie tocht hielden we nog eenmaal, net voor Ha Giang, een stop bij een café aan een rivier om het voltooien van deze fenomenale rondrit samen te vieren! We hebben zo'n mooie ervaring met z'n 4'en deze 5 dagen gehad - om nooit meer te vergeten! Als 'taart' haalde een van ons nog de zoete broodjes , die we 's ochtends op de markt hadden gekocht, voor bij de koffie tevoorschijn. Deze vielen helaas wat tegen. Een bol met vet doordrenkt deeg, dat was het. En dan geen oliebol. Omdat we de bollen niet weg wilden gooien en mensen ze hier blijkbaar lekker vinden (toch?) gaven we ze aan een groepje locals verderop op het terras die zichzelf flink zaten te bezatten. Deze vonden dat op hun beurt zo'n mooi gebaar, of ze vonden het gewoon veel te mooi om te doen, dat ze besloten om met ons bier te gaan drinken... Zo kwam hun aanvoerder even later met een biertje voor een ieder van ons aanzetten en ging er zelf ook lekker bij zitten. Nu werd het ongemakkelijk want de beste man kon geen Engels en probeerde wel helemaal zat een soort met ons te communiceren plus wij wilden helemaal geen bier... We deden dus zogenaamd gezellig met hem mee maar toen hij weg was gooiden we een deel van het bier toch maar in de struiken en gaven we de rest terug aan de beste meneer. Uiteraard was het ontzettend lief bedoeld, maar we moeten nog rijden.. We hopen dat we de mensen niet beledigd hebben door niet alles op te drinken!
Hierna reden we terug naar Ha Giang. Zo, de loop zat er op. Een ontzettend mooi en onvergetelijk avontuur.
