In deze blog deel ik onze dagverslagen die we schreven tijdens de Ha Giang loop in Noord Vietnam. Wil je het hele verhaal lezen? Begin dan bij deel 1.
Dag 3: van Dong Van naar Meo Vac
Vandaag zouden we écht op tijd vertrekken…! We waren op tijd ons bed uit en zouden na het tanken van de scooters even wat ontbijten bij een leuk ogend hostel, even terug langs de weg. Nou, dat mislukte. Eén van de lokale mannen die 's ochtends casual bij de benzinepomp stond wees ons op onze lekke voorband. Uiteraard wist hij gelijk iemand op te trommelen die ons naar de dichtstbijzijnde ‘garage’ kon brengen. Ze zullen er wel een zakcentje voor krijgen, zoals hier vaker het geval is in Azië. In de garage lapte een jongen voor een appel en een ei de voorband weer op en we konden met wat vertraging ontbijten bij het CND Hostel. Nou, wat hadden we ons daar op verkeken zeg... De ogenschijnlijk gezellige blokhut was helemaal niet zo gezellig en we voelden ons dan ook lang niet welkom in deze doorwaaiende hut (geen geschikte locatie voor het winterse weer). Het norse personeel serveerde vervolgens maar de helft van het ontbijt, en met wat vertraging, na zelf achteraan de rest aan te gaan, konden we dan eindelijk op weg! Maar niet voordat we dit oude Franse stadje hadden bekeken. Het was ook wel echt een leuk stadje dat net zo goed in de Alpen had kunnen liggen! Hier sloegen we nog wel het Franse kasteel over op de flinke karst rots midden in het stadje gelegen is omdat we al veel vertraging hadden opgelopen en het stiekem wel een flinke klim leek.
Het stadje Dong Van
Hierna vertrokken we eindelijk aan dag 3 van de loop! In de regen… Tot dusver was het steeds droog gebleven en hadden we echt gehoopt dat het droog zou blijven in deze kou en op de deze wegen in de bergen.. We hadden inmiddels ook al alle kleding aan die we bij ons hadden (zo'n laag of 6) dus een nat pak konden we echt niet gebruiken eigenlijk! Toch besloten we te vertrekken. Vervolgens was de enige weg het stadje uit ook nog afgezet omdat ze ter plekke teer aan het storten waren (lekker gezond). Na een kwartiertje wachten konden we ein-de-lijk, na zoveel vertraging, over de verse weg van teer en stenen van start voor dag 3!
Berghelling Ma Pi Leng
We reden gelijk de pas op waarvoor de meeste mensen in de eerste instantie de loop rijden. Wat een uitzicht…. En wederom, na elke bocht anders! In een diep dal zagen we de azuurblauwe rivier en later stuwmeer van Song Nho Que zich een weg slijpen tussen het steile karstgebergte. Na een stuk rijden leek het gelukkig weer op te klaren voor de rest van de dag en besloten we een hike te maken over de zogenaamde skywalk, gelegen op de berghelling van Ma Pi Leng. Hier beklommen we een berg waar je blijkbaar, als je eenmaal boven bent aangekomen, naakt op hoort te gaan zitten. De 3 voorgaande backpackers deden dit dan ook, zagen we voordat wij zelf aan de klim begonnen. Op de puntige rotsen in de snijdende winterwind leek het ons geen goed idee, dus wij sloegen het even over. Het uitzicht was met kleding aan ook fantastisch. De kinderen die bovenop de bergtop zaten en continue 'Money money' riepen maakte de ervaring iets minder leuk. De kinderen zagen er erg onverzorgd en vies uit en haalden constant allerhand aan snoep van het geld dat ze van toeristen kregen. De hele omgeving lag dan ook bezaaid met snoepverpakkingen. Eeuwig zonde, van zowel de kinderen als de omgeving helaas.
Tip: Weet je niet zo goed wat je moet doen in een situatie met bedelende kinderen? Lees dan de blog met 7 tips voor reizigers van THINK! Childsave Movement.
Na deze flinke hike besloten we uit te rusten bij een wegrestaurant met een prachtig uitzicht op de vallei met de rivier onder het genot van een lekkere Vietnamese Fried Rice. Hierna vervolgden we onze weg over de prachtige pas en deze sloten we af bij een lokaal koffietentje bij de eigenaresse in haar Manchester United jasje (ze had geen idee wat ze aan had). Toen ze vervolgens de gelijkenis zag met de Manchester United handschoenen die wij droegen (weet je nog, de handschoenen die we op dag 1 nog op de kop hadden getikt) was ze echter lyrisch. Ze vond het helemaal mooi dat ze dezelfde kleding aan had als een blank, blond meisje.
We eindigden de dagtocht met een afdaling naar het dal met het stuwmeer in, van de pas af. Hier konden we nog even naar de wc in een soort van kelder met een berg met poep (we zullen de details besparen, maar erg smakelijk was het niet) voordat we met een boot een rondje op het stuwmeer maakten. Het blijft bijzonder om te zien dat de mensen die hier wonen niet investeren in een fatsoenlijk toilet of enig andere vorm van hygiëne maar wel in de nieuwste smartphones… De boot met andere toeristen was net weg (hé wat jammer) en na een beetje aandringen hadden we een schipper kunnen vinden die ons privé een rondje wou varen. Wat indrukwekkend om tussen de bergen te varen waar we vlak ervoor nog met onze motors overheen reden en nu ver boven ons uit zagen stijgen! Na het bootritje was het al bijna weer donker dus reden we vlot naar onze volgende overnight stop, Meo Vac.
Stuwmeer bij Meo Vac
Precies tijdens het vallen van de duisternis reden we Meo Vac binnen, een opvallend bruisend en gezellig stadje in een kleine vallei. Ze hadden hier zelfs een sportstadion midden in het stadje staan! Ook hier zetten we de succesformule weer voort (niet online boeken, maar offline een slaapplek zoeken) en reden we op goed geluk een rondje op zoek naar een goed ogend hotel. Dit viel onverwachts toch nog wel een klein beetje tegen… Na het hele stadje inmiddels te hebben uitgekamd kwamen we bij Mr. Hung Hotel uit. Terwijl de dames binnen navraag deden zochten de mannelijke chauffeurs alsnog even online en kwamen op de bijzonder goed beoordeelde 'Auberge' uit. Nou, dat klonk natuurlijk ontzettend Frans en zelfs specifiek Bourgondisch dans la oreilles, dus sprongen we weer op de brommers om een kijkje te gaan nemen. Eerst kwamen we in een nogal guur donker straatje uit om vervolgens in het inmiddels pikkedonker een steil hellend bospaadje in te moeten rijden. We hielden even ons hart vast of we niet zomaar een sloot in zouden scheuren of een struikrover tegen komen maar het kon in ieder geval niet anders dan dat we de Aubèèèrge vanaf de achterdeur zouden betreden. Nou, alles behalve. We reden opeens op een poort af die we een dag eerder nog in het Hmong paleis hadden gezien en nadat we over, jawel, de typisch hoge drempel binnentreden leek Auberge ook echt op een lokaal paleis. We waren natuurlijk direct enthousiast en wilden uiteraard gelijk de kamers zien. Nou, als je voor deze traditionele experience zou gaan dan ging je ook echt ‘back to basic’ met een badkamer buiten in een donkere achtertuin en een stoffige koude kamer met primitief aangelegde elektriciteit in de wel echt prachtige leem met houten kamers. Op de binnenplaats stond een pot op het vuur. Uiteraard wel super leuk voor een nachtje maar dan niet voor 120 euro de kamer..! We reden dus maar snel terug naar Mr. Hung voor de gebruikelijke 3,50pp.
Na het inchecken kwamen we erachter dat we wéér een matras hadden met slechts een dun lakentje over het matras dat direct uit de winkel kwam, inclusief plastic. De Azië backpackers onder ons zullen de plastic matrassen waarschijnlijk herkennen… Na in Vientiane (een voorgaande bestemming tijdens onze backpack trip in Laos) met Dengue op een volledig doorweekt plastic bed te hebben gelegen konden we deze dingen echt niet meer zien. Daarom hebben we het hotelpersoneel maar geholpen met het uitpakken van het matras… Nu nog een verwarming en geen ventilatie gat zo groot als een normaal raam in de muur en we waren helemaal blij geweest. Helaas wisten we inmiddels dat alle hotels en huizen dit missen dus mochten we verder blij zijn met dit wel echt relatief goede hotel. Echter is het voor ons niet voor te stellen dat de mensen hier zo de winter doorkomen....
In de avond zijn we een hapje gaan eten bij de ogenschijnlijke lokale snackbar. Alle restaurants hier claimen namelijk een snackbar te zijn met ‘fastfood’ groot aangegeven op de gevel om op deze manier zo veel mogelijk westerse toeristen aan te trekken. Dit restaurant kwam van alle naastliggende snackbars misschien nog wel echt meeste in de buurt van een snackbar uiterlijk, maar had heerlijk eten! We aten vegan hamburgers en vermaakten ons met werkelijk de slechtst vertaalde menukaart tot nu toe.
Dag 4: van Meo Vac naar Du Gia
Na een toch wel koude nacht en ook nog koude douche besloten we te ontbijten in dezelfde snackbar als waar we gisteravond hadden gegeten. Zoals op veel plekken in Azië was deze echter voor half 9 (of vaak 9am) nog niet open dus liepen we nog een rondje over een hele nette ochtendmarkt. Hier werden we terloops nog opgelicht door een goed doorgewinterde oma waar we wat bananen kochten. Deze pakte voor zichzelf nog wat fooi uit onze portemonnee toen ze het afgesproken bedrag al aangereikt kreeg. We hopen dat ze er geen snoep voor gaat kopen.
Na een broodje en een sapje bij onze inmiddels geopende wanna be fastfood keten, konden we Meo Vac weer gedag zeggen. Maar niet voordat we haar nog even van boven bekeken hadden. We reden en liepen naar een heuvel aan de rand van de vallei en hadden van daar een mooi uitzicht over onze overnight bestemming. Op naar de volgende bestemming!
Uitzicht over Meo Vac
Wil je verder lezen over onze Ha Giang Loop avonturen? Lees dan snel hier verder!
